rişxəndli — sif. Rişxənd bildirən, rişxənd ifadə edən; istehzalı. Rişxəndli gülüş. – Səməd həmişə Rüstəmin ibadətinə rişxəndli bir təbəssümlə tamaşa edərdi. Ç.. <Qəhrəmanın> qulağı hələ rişxəndli sözlər eşidirdi. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rişxəndyana — bax rişxəndli. Rişxəndyana gülmək. – Burada Maralın solğun çöhrəsindən rişxəndyana bir təbəssüm keçdi. Ə. Ə.. Fərraşlardan biri rişxəndyana dedi: – Ağa, əllicə tümən. P. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rişxəndcil — sif. Rişxənd etməyi adət etmiş rişxənd etməyi sevən, adamı lağa qoyan. Rişxəndcil adam … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rişxəndlə — bax rişxənd 2 ci mənada. Şahin birdən qəhqəhə çəkdi, rişxəndlə əlini tovladı. . V. Şıxlı. Həmzə gözlərini dolandırıb, Şahmara tərs tərs baxdı, rişxəndlə gülümsündü. B. Bayramov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rişxəndedici — bax rişxəndli. <Ev sahibi> rişxəndedici bir sima ilə: – Rüstəm bəy, şəkil barəsində mənim zövcəmlə danışmayın. Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rişxəndçi — is. Hər şeyə rişxənd edən, adamı ələ salan; adamoynadan, masqaraçı, istehzaçı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rişxənd — f. bığaltı gülüş, istehza … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
istehza — is. <ər.> 1. Ələ salma, rişxənd etmə, masqaraya qoyma; masqara. Tövsiyənin son cümləsində qürurdan çox incə bir istehza duyulurdu. M. Hüs.. Tahirzadənin üzündə istehzanı andıran bir təbəssüm oynadı. M. C.. Qoca sanki öz acı istehzasından… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
irəkə — (Culfa) kinayə, rişxənd ◊ İrəkə eləmək – rişxənd etmək. – Ma: irəkə eləməyi navaxdan öyrəmmisən? … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şebədə — (Bakı) rişxənd, lağ ◊ Şebədiyə qoymağ – lağa qoymaq, rişxənd etmək, ələ salmaq … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti